De Tanca Latina

Hodie etiam in scriptorio Sandrae optimae inveni "tancam", quae genus litterarum Japonicarum traditione transmissum est ac Latine "carmen breve" dicere vult. Veniam peto, quod tam sero eam animadverterim!



Mihi valde cordi est ea tanca, quae prima inter omnes mihi notas Latine scripta sit, praesertim propterea, quod discrimen inter modos canendi Latinum ac Japonicum, ut dicam, animum meum movet; poetae Japonici classici forsitan versus tertium quartumque non scripsissent atque putavissent sensa "pulsu cordum" Latine prolata jam metaphorice enuntiata esse primo alteroque, in quibus nihil humani describitur. Eodem tempore addendum quoque est, quod in tanca pauciora verba scribi possunt Japonice quam Latine.

At semper mihi valde placent legere tancas vel haicua, quae a peregrinis secundum stilos singularum terrarum composita sunt. Exempli gratia, lego magno cum gaudio haicua nekojitae poetriae dissertissimae, quae abusa 17 vocalibus res jucundiores breviter mirabiliterque narrat.

Jam de poesi classica in Japonia paulum scribam.

Et aetate nostra hac in terra permulti poetae amatores tancae haicuumque numerantur, ut in actis diurnis a vicies vel tricies decenis millibus lectorum lectis tota una pagina ad haec genera poetica dicetur ac programma de poesi televisificum hebdomadarium canali publico emittatur ac multi circuli poetarum singuli mense acta sua edant. At res hae numquam dicere volunt Musas hanc terram quam alias melle;

Primum in tanca oportet sequi nullas regulas nisi eam ad numerum vocalium pertinentem, idcirco tancam componere multum facilius esse mihi videtur quam aut sonette aut elegeiam. Deinde, secundum me, Japonica antiqua, qua anthologica omnibus poetis Japonicis legenda ut Manyoshu (saeculo octavo edita) vel Kokinshu (decimo edita) scripta fuerunt, ad linguam hodiernam plurimum propinquorem quam Latina ad linguas modernas Europaeas est. Exempli gratia, cum 14 annos natus in schola excerpta operum antiquorum legere coeperim, quamquam nihil grammaticae didiceram, omnes fere sententias assequi potui.

Ita, operibus classicis lectis ad haec genera antiqua carminum canenda apti fiunt permulti, inter quos enimvero facile inveniuntur poetae amatores lingua antiqua usi. Ceterum, aditus ad scriptores classicos facilior maximi momenti esse puto, ut litterae classicae vernaculae in schola adhuc serventur tamquam disciplina discenda omnibus discipulis, quorum aliquot singuli anno tancas componere incipiunt.

Attamen, ad poesin Serice scriptam pertinens, res a vernacula magnopere differunt. De hoc genere litterarum alio die in alio commentariolo scribam, praecipue quoniam id Latinarum in terris occidentalibus paulum assimile esse puto.


modificatum die 13 mense Decembri 2009

De divitis

Heri legi capitulum 217 libri Tsuredzuregusa inscripti, qui saeculo quarto decimo a quodam monacho Yoshida Kenko nomine scriptus fuit. Hac in parte quidam vir divitissimus narrat quo pacto divitiae haberi possint; Primum, hortatur ejicere nihilismum buddhistarum, quem secundum cupiditas spesque extinguendae sunt, quoniam hoc in orbe omnes res mutabiles fugitivaeque sunt.



Deinde cupiditatem nimis magnam vituperat imperans ne pecunia sicut servo utantur. Denique monet lectoribus veracibus fieri ac promissa persolvere ut divitiae naturaliter veniantur sicut dicens; cum semel tibi divitiae erunt, laetus fies, etsi nullam cupiditatem rerum obtinendarum explebis.

Litterarum japonicarum peritus quidam scripsit his in verbis modum cogitandi mercatoris aetatis modernae inveniri posse. Attamen scriptor buddhista hanc de divitis sententiam reprehendit dicens; si voluntas vel cupiditas non expletur, pauperes quasi dites iidem sunt.

Profecto, qui res desideratas obtinere potest at non eas obtinet multum differt ab eo, qui obtinere non potest. Hic enim agitur jus optionis. Mihi videtur Yoshida Kenko non intellegisse valorem juris hujus, quem Thales optime aestimaverat. 　


P.S
Ecce conversio in linguam Anglicam libri hujus.

De Latinitate in Universitate Statali Michiganense

Hodie accepi epistulam electronicam, in qua nuntiatur Universitas Statalis Michiganensis disciplinam classicam deletura esse. Ita, ego quoque, tiro amatorque Linguae Romanae, nonnulla scribam pro Latinitate.


Cum scripta Latina legimus, per spatium 20 saeculorum gratis ambulare possumus. Revera mirabilis technologia nobis est. Quam et illa NASA praeclara praebere non potest.



Ceterum, in Japonia omnes in schola opera classica, ut Genji vel Man-yoshu vel Du Fu, legimus, quamquam numerus paginarum legendarum minutus est. Ita, numquam efficitur, ut in quadam universitate publica litterae classicae vernaculae sericaeque destituantur. Ecce humanitas nostra!

At sapientia antiqua nequaquam inutilis est. Exempli gratia, oeconomistae praeclaro Harrio Markowitz nomine anno 1990 datum est pretium Nobelianum pro sua theoria "Modernum Portafolium" appellata, in qua quoddam proverbium modo mathematico probaverat.

Oeconomista japonicus notissimus Ikeo Kazuto nomine Universtatis Keio enimvero recens in Garritore sicut scripsit;

"Litterae classicae legendae sunt, ut sensus strategicos alamus. In terris occidentalibus Graecae Latinaeque, in orientalibus Sericae. Samuraii aetatis feodalis Edo ac administratores regiminis Meiji, propterea quod de tenero ungui Quattuor Libros ac Quinque Litteras Classicas memoria retinere conabantur, res publicas gesserunt melius quam homines post bellum alterum viventes qui, inter alia, Sun Zi non bene legunt."

Egomet in Garritore de oeconomia nonnulla valde miratus jam scribere potui proverbia et alia e cyberdiario Laurae Gibbs eruditissimae adducens.

Mihi non est in animo dulcia tutis praeponere.
Semper plus metuit animus ignotum malum.

Cum omnes ignotum malum metuere coeperunt, subito perierunt Lehman Fratres, qui dulcia tutis praeposuerant.

Ubi coepit ditem pauper imitari, perit

Josephus P. Kennedy vir divitissimus, cum nuntios ad syngraphas pertinentes a quodam adulescente paupere calceamentum illius expoliente anno 1929 paulum ante depressionem magnam audivit, animadvertit omnes vendendas esse.

Omnia humani Latine nobis jam dicta fuerunt!

De vino et caetris

In Britania productio vini rubri temperatura coeli tempore verno autumnalique propter calefactionem orbis aucta denuo possibilis facta est post intervallem saeculorum sex.Id significat terram nostram saeculis mediaevalibus calidiorem quam nunc fuisse. Enimvero, exempli gratia, in America septentrionali erat colonia Vinland (=terra vitis) nomine a Normannis saeculo undecimo condita, quae in Nova Anglia (New England) hodierna sita fuisse putatur.

Quidquid sit, nunc auscultemus carmen britanicum saeculo quinto decimo compositum a Johanne Dunstable, qui forsitan diebus tepidioribus et vino rubro fruebat. At velim scire inter compositores Renascentiae quis ultimus hac cadentia Landiniana usus musicam composuerit. Ceterum, utrum inter mutationem temperaturae et usum hujus cadentiae correlatio aliqua fuerit an non?



Egomet, ad vinum pertinens, recenter potiones alcoholicas bibere destitui, vel potius tantummodo cervisiam sine alcoholo bibere soleo. Et nunc animadverti se melius quam olim res recordari posse. Nam saepe efficitur, ut versus latinos, quos nocte legerim, mane proximo die sine labore recordari possim.

At quam sero! Quoniam, cum discipulus lycaei essem, jam cotidie edebam sorbillum glaciatum cui whischium adderetur. Deinde cum in universitate discerem, cotidie fere litram cervisiae bibebam. Hodie denique inntellexi ubi evanuisset, exempli gratia, memoria mea conjugationis verbi graeci παιδευω; secundum circuitum metabolicum in jecore dissoluta ac in urina flatoque excreta fuit...

"Vino intrante, foras subito sapientia vadit."

Ecce proverbium quod me Laura Gibbs optima docuit. Gratias tibi ago!